2011-ci il. İnqilab çüşəsində. Yolun kənarında fotoaparatla dayanıb avtobus gözləyərkən, bayaqdan məni, əslində əlimdəki qəribə aparatı maraqla izləyən uşağı sezdim. Davam etdim gözləməyə. Amma 5-6 dəqiqə də keçdi, uşaq durub-durub mənə tərəf baxırdı. Yaxınlaşdım uşağa, aşağı oturub salam verdim. Əli ilə aparatı göstərdi. Çəkdiyim bir-iki foto göstərdim. Deyəsən dostlaşmışdıq artıq. Balaca dostumu çəkmək üçün özündən izin aldım. Gülərək razılığın verdi. Fotonu çəkdim və balaca dostuma öz fotosun göstərən zaman yan tərəfdən bir qadın yaxınlaşdı və bizimlə birgə fotoya baxdı. Onun övladı idi. Sağollaşıb getmək istəyəndə məni saxlayıb dedi:
“O fotonu mənə çıxarıb verə bilərsənmi? Özüm üçün yox, atası həbsdədi neçə vaxtdır oğlun görmür, atasına həbsxanaya aparacam.”
Ahmed's photo Blog 