Gecenin sessizliği,
Hiç bu kadar huzur vermemişti,
Hiç,
Bu kadar parlak olmamıştı yıldızlar,
Gecenin karanlığı,
O kadar da korkutmuyordu artık beni…
Geride bıraktım artık,
Bazılarının nankörlüğünü,
Bencilliğini,sevgisizliğini…
İleriye,…
Geceyle gündüzün bittiği yere doğru,
Usul, usul yol alırken,
Kimbilir, belki bir gün…
Onlar da anlarlar hayatın acımasızlığını,
Aslında,
Hiç bu kadar güzel olmamıştı gece
Gündüzü kucaklamak için beklerken
Neleri örtüyordu acaba,
Nelere gebeydi gündüz,kim bilir…
Sımsıkı sarılayım mı hayata,
Çok sevdiklerime
Ve bana değer verenlere tutunup,
Görmezlikten mi gelsem diyorum,diğerlerini,
Gecenin karanlığını
Bu yüzden sevmeye başladım,
İstediklerimi görüp,
Diğerlerini görmüyorum,…
YOLU SEVGİDEN GEÇEN
Vefalı herkesi çok seviyorum.
(15.07.2006)
İlknur Tokgöz
Ahmed's photo Blog 
hem foto, hem wer cox gozeldir..Bir birini tamamlayir…
sessiz olan gecede o qeder ses var ki,amma eshitmirik…Yaxsi ki eshitmirik.Utanarix
her qaranliq gecenin bir sonu var deye geceye mesumiyyet gozuyle baxmayaq….kim nece bilir axi hardan bilir bir gecede kepenek sevginin qurbani olub gozlerini otel otaginda acan bir kimsenin halini ve ya peshmanligini…..